18. Filmfreak in Avignon

Dit is deel 18 van de serie Avignon


Bij toeval ontmoet ik vandaag Jerry Rude. ‘Who the fuck is Jerry Rude?’ zou je zeggen. Wel Jerry is een kennis van Claude en Antoine (C&A), Amerikaan, nu woonachtig in Avignon. Hij heeft een tijdje geneukt met Dominique, de dochter van C&A ……..vandaag vraagt hij de familie C&A (inclusief dochter) en de pensiongasten te eten. Jerry Rude is hier iemand. Hij organiseert in Avignon maar ook in New York een filmfestival. Hoewel veel kleinschaliger van opzet zijn die festivals te vergelijken met het International Filmfestival Rotterdam (IFFR). De filmkeuze is vergelijkbaar. Op die festivals worden werken van talentvolle, vaak jonge cineasten vertoond; experimentele producties, film noirs: dit zijn meestal zwart-wit films met overheersende stemmingen van melancholie, somberheid, teleurstelling, pessimisme, schuld en paranoia. Typische personages zijn de cynische held en de femme fatale; allerlei intriges afspelen zich af in of nabij een louche grote stad. Er wordt doorgaans gewerkt met relatief lage budgetten. Er wordt niet gemikt op een miljoenenpubliek. Kortom in alles het tegenovergestelde van Hollywood producties die beogen een miljoenenpubliek te trekken.
Jerry en Dominique hebben een tijdje wat met elkaar gehad; een jaar ongeveer. Samen zetten ze een cursus Frans op voor Amerikanen in New York. Wordt zakelijk niet zo’n succes…… te weinig cursisten. Ogenschijnlijk botert het wel tussen Dominique en Jerry maar als Dominique thuis is verbreekt ze tot verbazing van alles en iedereen onmiddellijk de relatie. Zonder opgaaf van redenen. Tot op de dag van vandaag is er niemand die weet waarom. Alleen die twee zelf. Het is nu anderhalf jaar geleden dat ze elkaar voor het laatst zagen.
Maar vanavond: geen film, geen cursus maar eten. Jerry heeft druiven, aardbeien, frambozen en bessen uit zijn tuin geplukt en presenteert die als eerste dinergang. Woedend is Jerry dat de Amerikaanse gast van C&A (Rachel) niet is meegekomen. Hij zegt haar nooit meer te zullen aankijken. De tafel is gedekt voor zes personen. Het scheelt niet veel of hij gooit het zesde bord kapot.

Voorlopig is nog het wachten op gast nummer vijf: dochter van C&A: Dominique. Tot zeven uur werkt ze bij een soort V&D in Avignon.
Jerry en ik voeren de gebruikelijke keuvelpartijen. Ik wil weten hij of een paar van mijn favoriete regisseurs kent. Nou, Ken Loach kent hij wel maar niet persoonlijk, hij vindt Loach maar niks: een soft socialistisch zeikerdje, die films maakt van een inferieur niveau. Maar Jim Jarmusch, zegt hij, terwijl hij een druivenpitje tussen zijn kiezen uitpeutert………… …….. Jim Jarmusch is een persoonlijke vriend van hem. Een kanjer die zonder consessies te doen aan Hollywood, de grote zalen moeiteloos gaat halen. Hij gaat binnenkort een film maken met Bill Murray. Dat wordt een publiekstrekker van jewelste.
Hij vraagt me iets over het buitenlander-probleem in Rotterdam. Ik vind dat wel griezelig klinken ‘buitenlander probleem’. Ik vertel hem dat ik nooit last heb van buitenlandse mensen in Rotterdam……...de meeste last heb ik van autochtone, Hollandse, veelal kale, jonge mannen, voetbalclubsupporters vaak, die stenen gooien en racistische leuzen roepen naar aanhangers van de tegenpartij……..zowel voor, tijdens als na voetbalwedstrijden.
Jerry vraagt wat ik voor werk doe. Ik weet zeker dat hem dat geen flikker interesseert......maar ik ga het hem vertellen......Achter mij ziet hij het autootje van Dominique al naderen…..........terwijl ik hem nog aan het vertellen ben over kengetallen en targets...... staat hij op en loopt in haar richting.…………..omhelzen, zoenen, veel lachen, allebei………… grote armbewegingen………hij loopt duidelijk helemaal leeg op haar…........en met zijn arm over haar schouder……..zij met haar armen over elkaar……………krijgt Dominique een rondleiding door Jerry’s huis en over zijn landgoed. We zien het tweetal ruim drie kwartier niet. De trek wordt er niet minder van. Het is bijna acht uur. Gelukkig is mijn Hollandse etensritme onderhand wel aangepast aan het Franse.
De maaltijd is eenvoudig maar lekker: Andouillete (pittige worst) met diverse groenten en als dessert Baba Au Rhum….met iets te veel rhum…….ik hoef gelukkig niet te rijden. De ruime tijdsinvestering in elkaar heeft voor Jerry en Dominique blijkbaar geen resultaat opgeleverd. De sfeer tussen beiden blijft uitermate ijzig. Dominique blijft op een puberale wijze doorzagen over een collega van haar, die weigert een honderd euro biljet van een klant aan te nemen. Ze vertelt het wel vijf keer.....en o, o, o , wat is Dominique daar pissig over...........'geld is toch geld, wat maakt het nou uit'....... 'als zo'n klant nou niks anders heeft'......en........ 'okee, het mag wel niet, maar er mag zo veel niet' en dat herhaalde malen en in verschillende toonaarden, dom, dom, dom. Jerry wees haar daar op niet bepaald subtiele wijze op: ‘Ja, hoor.....nou weten we het wel Dominique…….hou er nou maar even over op.’
Jerry laat ons nog zijn studio’s zien en stelt voor om samen de video ‘Dead man’ van regisseur Jim Jarmusch te bekijken….….leuke hoofdrol daarin van Johnny Depp. Daar willen C&A geen gebruik van maken. Antoine moet morgen vroeg op.....werke. We vertrekken. Ik stap bij C&A in de auto, terug naar huis naar de Impasse Saurel. Dominique is iets eerder al met hoge snelheid weggereden. Jerry blijft wat bedremmeld achter; het is duidelijk niet zo gelopen als hij gedacht had. Wat zich destijds tussen Dominique en Jerry heeft afgespeeld in New York en ook vanavond.........niemand die het weet. Het had zo'n sappig verhaal kunnen opleveren......maar helaas. Duidelijk is wel dat een evetuele relatie van Dominique met Jerry over is.
Dominique zie ik dit jaar niet meer……..