Ik kijk naar een foto uit 1958: het is Hemelvaartsdag. Dubbel feest vandaag bij de Kortrokjes: Jezus is opgestegen ten hemel en de eerste heilige communie van mijn lieve, oudste zusje Anna.
Ze heeft net een knikker gepiekt in de richting van de pot. Het weer is zacht, hoogstwaarschijnlijk warm; ik sta in mijn korte broekie en wit overhemmetje gebogen over de pot om te zien of de knikker ‘in’ is. Hij is inderdaad ‘in’; zij wint het potje. Ik speel even buiten met Anna. Het is dus feest vandaag. Anna is gekleed in het wit….een soort witte fee….een wit engeltje. Zij heeft vandaag haar eerste communie gedaan. De eerste communie, een belangrijk moment voor katholieke kinderen. De pastoor legt een hostie, een stukje ouwel, op de tong van het communicantje. Het stukje ouwel is door toverspreuken van de pastoor veranderd in een stukje lichaam van Christus. Het is op zes- a zevenjarige leeftijd, dat katholiek gedoopte kinderen voor het eerst in hun leven zo’n stukje lichaam van Christus mogen ontvangen. Een chique moment en daar horen chique kleren bij. Dresscode voor jongens: donker kostuum (korte broek mag); wit overhemd, vlinderstrik of stropdas. Dresscode meisjes: geheel in het wit.
Jongens hebben zonder uitzondering een stemmig (blauw/grijs) kostuumpje aan (met een korte broek; het is immers lente); verder een wit overhemd en een flikkerstrikje.
De jurkjes mogen kort of lang; als ze maar wit zijn. Anna ziet er prachtig uit! Ze draagt een schitterend wit jurkje, tot op de knie. Een petticoat eronder, waardoor de jurk een beetje wijduit staat. Grappig. Bijzonder zijn de grote witte tule strik in haar haar en handschoenen die tot haar ellebogen reiken.
Tegen de pui staan enkele fietsen, van onze visite. De voordeur staat open. De visite hoeft dan niet aan de bel te trekken, kan zo doorlopen naar boven. Veel visite op een dag als deze. Bijna alle katholieken familieleden komen feliciteren, gebak vreten, zuipen. Alle zussen en zwagers van ma en hun kinderen. Ma heeft ook wel een broer, Guus, maar die had zich al van kant gemaakt voor ik geboren werd. Ik geloof dat het er mee te maken had dat hij homo was en opa had een stronthekel aan homo’s dus treiterde hij Guus daar altijd mee. Vreselijk…..als het allemaal waar is……het fijne weet ik er ook niet van. Opa en oma van mamma komen niet. Nooit! Oma kan haast niet lopen met die grote wonden (gaten zegt ma altijd) in haar benen en opa komt niet, die vindt dat mijn vader een grote klootzak is, onder andere omdat hij zijn lagere school niet wil afmaken. Dus die màg van mijn moeder niet eens komen, want ze houdt niet van ruzie. Vandaag had opa trouwens best kunnen komen want pa is er toch niet, die zit nu voor zijn werk in Marseille; hij werkt op een cruiseboot.
De ooms en tantes en opa en oma van mijn vaders kant (de Kortrok-kant) zijn niet gelovig; ze snappen niet wat er zo feestelijk is aan het communiefeest. Dus dat spaart weer drank en gebak.
Eén hele auto staat er in de straat te glimmen. Voor de deur van de winkel. Daar staat de witte Peugeot (het lijkt wel een racecar)van de krenterige kruimel crimineel tevens kruidenier Henk de Porte. Potlood achter zijn oor; vetknobbel op zijn kin, vlakbij zijn oor. Wij moeten poffen bij de Porte. Poffen? Ja, poffen: nu kopen, (veel) later betalen.
Ik sta in die winkel. De Porte tilt zijn hoofd met een korte knik iets omhoog….kijkt me vuil aan, zegt niets……wat hij zonder woorden vraagt is:
‘Wat mot je, jong, je zal wel weer geen geld bij je hebben? ’
‘Mijn moeder vraagt of u mij een kilo suiker en een pak koffie wilt meegeven …..en.....eh..... wilt u het in het boekje opschrijven, 't is voor Kortrok, meneer?’ zeg ik.
'Kortrok.' Draait zich om. Zegt verder niks. Weegt de suiker af en pakt de koffie.
‘Zeg maar tegen je moeder, dat ik deze zaterdag een betaling van haar verwacht.’
Ik krimp ineen en zeg:
‘Ja, meneer, ik zal het tegen me moeder zeggen’.
Bij het afrekenen, drie maanden later overigens pas, blijkt de kilo suiker in het boekje van meneer de Porte anderhalve kilo te zijn geworden. Dat ene, destijds meegenomen pak koffie zijn er zomaar twee geworden. De fijn-katholieke meneer de Porte, lid van het kerkbestuur, heeft in de kerk blijkbaar ook een beetje leren toveren.....tsja.....ga drie maanden nadien nog maar eens twisten over een beetje suiker en wat koffie...........bovendien kunnen we verder poffen bij hem dan wel schudden. Zo is die de Porte dan ook wel weer.
Wie maakt die foto ook al weer? Waarschijnlijk neef Karel……..de enige in de familie die overweg kan met een fototoestel.
(wordt vervolgd)
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten