Nu ik weer stop met roken haal ik me van alles en nog wat over het taaie toekomstige ongerief in mijn hoofd…….kan ik nog wel het een en ander zonder mijn sigaartje vooaf, tijdens of nadien?
Een boek lezen?
Een stukje schrijven?
Gezellig babbelen met collega’s?
Iemand vriendelijk te woord staan?
Geconcentreerd auto rijden, fietsen, lopen?
Geduld hebben met de irritante medemens?
Uit eten? Ook: gewoon thuis eten?
Naar een voetbalwedstrijd?
De hele nacht doorslapen?
Rustig in slaap vallen?
Op verjaardagsvisite?
Mijn bed uitkomen?
Een kopje koffie?
Vergaderen?
Iets vinden?
Poepen?
De tijd zal het leren. Want: ik stop met roken. Mijn laatste sigaartjes maken me misselijk…….bezorgen me hoofdpijn, pijn aan mijn keel, een schraal gevoel in mijn mond, op mijn tong en aan mijn lippen en bovendien merk ik dat ik, te weinig zuurstof binnen krijg. Dus stoppen; beter van wel..
‘Ik heb die twintig sigaartjes per dag helemaal niet nodig,’ zeg ik stoer, kordaat tegen mezelf.‘
Al zal het stoppen om den donder niet meevallen. Vijftien jaar ben ik nu aan de teer en nicotine; niet meer dan logisch dat mijn lichaam flink gaat opspelen wanneer het niks meer krijgt toegediend.
Ik zal afwezig zijn, chagrijnig, agressief en misschien een beetje depri; hoofdpijn krijg ik en een ultra droge strot. Vele stemmen in mijn hoofd zullen me, in alle toonaarden, wijs maken dat roken geen kwaad kan................'ga toch weer je lekkere sigarillos roken, jongen, dan komt het wel weer goed met je....'.
Het sigaartje doet me de laatste weken geen goed meer, dus stop ik er mee. Ik moet de kwelduivels in mijn kop weerstaan, die mij een wonderschone gezonde toekomst in het vooruitzicht stellen, ook als ik blijf roken. Ik moet die demonen laten uitrazen en tòch doen wat ik wil: stoppen..
Het heeft zijn tijd nodig om de gekweekte nicotine-behoefte uit mijn lijf te laten verdwijnen.
Nu denk ik al bevreesd aan de periode na het roken. Hoe zal dat gaan? Na het eten bijvoorbeeld …….het op-één-na-lekkerste rookmoment dat ik me kan bedenken. Als ik vóór een maaltijd al weet dat ik erná niet mag roken verword ik tot een tobbende 'met lange tanden eter'. Het op-één-na-lekkerste lekkerste rookmoment bestaat voor mij niet meer. Daartegenover staat dat ik veel meer lucht krijg; de schraalheid in de keel verdwijnt alsmede de hoofdpijn. Bovendien scheelt me een hoop geld. Ongeveer 24 euro per week.. Honderd per maand. De moeite waard, toch?!.
Jarenlang rook ik inmiddels niet meer. Tien kilo zwaarder en duizenden euro’s rijker ben ik nu. Dat wel.
Al die hierboven genoemde zaken........ ik denk er niet meer aan. Het roken is volledig uit mijn systeem verdwenen. En……als gevolg daarvan is ‘gezonder, hygiënischer, netter, frisser leven’ stukje bij beetje in mijn systeem gekomen.
Bewegen doe ik meer: met mijn snelle sportfiets pak ik wekelijks zo’n driehonderd kilometer.
Ik poets mijn tanden weer dagelijks, ja….nu heeft het weer zin.
Mijn garderobe mag nu weer geroken worden.
Mijn plafond blijft wit
De gordijnen blijven verbazingwekkend lang schoon.
Koffie heb ik door thee vervangen; vrij snel vroeg mijn lichaam al niet meer naar nicotine na een kopje Earl Grey-thee.
Niet roken na het eten……wat een kwelling was dat! Drie maanden duurde dat ….nu taal ik niet meer naar dat sigaartje.
Niks lekkerder dan een rokertje na het neuken, het allerlekkerste rookmoment, vond ik en menige man zal me dat na zeggen. Tegelijk met roken ben ik echter gestopt met neuken. Wáárom überhaupt nog neuken? Zonder dat sigaartje achteraf had ik daar geen enkele behoefte meer aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten