Vanavond is het lachen, gieren brullen op de theaterclub. We spelen een nog altijd niet opgeloste moord in het bos. Lesbiënnes en een potloodventer (die speel ik dus) hebben er wat mee te maken. Elke maandagavond komt een stel mannen en vrouwen bijeen om te werken aan een toneelstuk, dat in mei 2011 opgevoerd zal gaan worden. Het stuk moet gaan over vrijheid, vrijheid van meninguiting, keuzevrijheid, vrijheid in relaties en de angst die er is voor vrijheid. Ieder groepslid kan elke oefenavond met ideeën komen. Op die ideeën wordt dan in kleine groepjes geïmproviseerd. Aan het eind van de avond is de hele groep publiek bij de presentaties van de kleine groepjes. Met alle presentaties van alle avonden wordt een avondvullende voorstelling gecomponeerd. Sommige stukjes vallen af anderen worden wat uitvergroot.
Mijn groepje bedenkt vanavond in het kader van vrijheid en relaties, iets sprookjesachtig:
Het gaat niet best met Laura en haar vriendin. Ze vormen al jaren een stel. Maar Lidwien gaat de laatste tijd steeds meer vreemd en Laura is dat zat. Ze wil van Lidwien af. Ze wil haar, in het bos, vergiftigen met een Mars. Ze stelt Laura voor om een boswandeling te maken en als gewoonlijk gaat mevrouw pas na lang zeuren, bidden en smeken mee. Sloffend, zeurend, zuchtend en steunend. Ze passeren de boom, die alles ziet en alles weet (gespeeld door Zuhair) en daar moet Laura ook al tegen zeiken maar nu letterlijk en met gebruikmaking van dat kunststof damesplasgootje, dat een tijdje terug ineens zo in de mode was. Laura klaagt zoals gewoonlijk over buikpijn en zere voeten. Lidwien biedt haar de Mars aan: 'eet dit dan krijg je weer wat energie'. Laura pakt de Mars wel aan maar eten wil ze nu nog niet. Woedend, woedend, woedend, is Lidwien, die er veel te gretig op aandringt dat Laura de Mars eet en wel nu onmiddellijk.
Dan huppelt er een elfachtig wezentje door het bos. Alles is in haar beleving mooi, leuk, lief, aardig en nog eens om te lachen ook. Ze flirt met de alwetende boom en ze barst in lachen uit als ze de potloodventer (die ik speel) met zijn blote waterpistooltje ziet.
Ons lesbische koppel verliest elkaar dan wat uit het oog. Laura komt alleen te staan tegenover de plotsklaps opgedoken potloodventer. Die ze maar een zielenpoot vindt. Ze kijkt naar zijn ‘potlood’ en zegt:
‘Nou het is fraai hoor,’ en als of hij een bedelaar is geeft ze hem de Mars, waarvan zij niet weet dat die vergiftigd is.
Laura en Lidwien hebben elkaar wel weer gevonden maar zijn nog steeds verdwaald in het bos en zij belanden keer op keer, elkaar alsmaar verwijten makend, bij diezelfde alwetende boom. Lidwien vraagt of ze de Mars al op heeft. Daar reageert ze in eerste instantie niet op. Na herhaald aandringen, zegt ze dat ze de Mars heeft gegeven aan de potloodventer. Lidwien is nu duidelijk in paniek.
De potloodventer neemt een moment voor zichzelf. Hij gaat tegen de alwetende boom zitten en neemt een hapje van de Mars…….reeds na één hapje kukelt hij omver; zijn leven is ten einde.
Het elfje dat alles leuk en mooi vindt, fladdert langs de boom en kirt: ‘oh, wat mooi, oh wat leuk’ als ze de dode potloodventer ziet. Een slap stukje van zijn pik hangt nog net buiten zijn gulp.
De vriendinnen komen weer kibbelend langs de boom en zien de dode potloodventer met de Marsreep in zijn hand. Haastig vervolgd Lidwiens haar weg; Laura sloffend achter haar aan.
‘Het is maar goed dat ik de kunst van spreken niet machtig ben,’ zegt tot besluit de alwetende boom.
Er zal hier nog wel flink aan gesleuteld moeten worden voordat dit stukje theater aan het publiek getoond kan worden…..en misschien wordt het wel helemaal nooit vertoond….het kan zijn dat het niet goed genoeg voor de grote voorstelling van mei 2011.
Hoe dan ook: een clubje theateramateurs van piepjong tot stokoud is toch weer lekker een hele maandagavond van de koude besneeuwde straat geweest.
De volgende maandag, 6 december, gaan we met elkaar Sinterklaas vieren, de lootjes zijna al getrokken. Ik ga een kadootje kopen (max. vijf euro) en een gedichtje schrijven voor een grappig groepslid. Ook de Sinterklaasviering staat in het teken van de vrijheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten