Het is zeven uur in de ochtend. Donker, koud nog. Ik haal de krant uit de brievenbus en begin aan mijn dagelijkse ochtendgymnastiek: de trap op naar de vijftiende verdieping en in dan nog in stevig tempo ook. Ik heb hinderlijk last van ‘de stop’.
Mijn dokter zegt: ‘Ga eens wat meer bewegen, man, dan komt het allemaal wel weer goed.’ Toen heb ik dit traplopen uitgevonden ….en verdomd het werkt.
Op de eerste etage staat alweer enige maanden, in overigens mooie koeienletters, op een draadglasruit geschreven: “SLAVEN UIT GUINEE BISSAU UIT 1432” . De meeste vreemde dingen in onze flat worden door gasten en indringers geflikt, althans dat zegt iedereen hier. Welke buur dit opgeschreven moet hebben….geen idee. Er wonen hier zat Surinamers en Kaap-Verdianen, dat wel; ik weet alleen niet of die hun roots hebben in Guinee Bissau. Het zal wel een ongenode trapgast geweest zijn.
Die klote woningbouwvereniging ….De eerste de beste dag, dat ik die leuze zag, heb ik het gemeld….'jahaaa, we zullen de ruit binnenkort schoon laten maken.' Zeer frustrerend….....…ja zeggen, nee doen…..…en dan ben ik nog wel bewonerscommissielid. De klantvriendelijkheid van verhuurders is omgekeerd evenredig aan wat ze daarover in hun huurderboekjes schrijven. Ze zijn laks.
Hijg, hijg de zevende alweer …. een gebruikt condoom keurig netjes in een hoekje van een traptrede geschoven het spermaspoor is half opgedroogd.
‘Mèt condoom tien, zonder twintig euro’ hoor ik het hoertje de auto in schreeuwen. De flat staat vlak bij een afwerkplek… deze trap is, getuige dat condoom toch ook al afwerkplek! Hoe dat kan......er zijn slordige bewoners, die de deur van trappenhuis open laten staan. Waarschijnlijk is een brutaal hoertje er in geslaagd om een van haar klantjes, een flatbewoner hier, zijn sleutels te ontfutselen. Daar ben je lekker mee met zo’n dronken droppie als buur.
Eergisteren zat er een zo te zien ongebruikt condoom over de klink van de deur van de entreehal geschoven. Vreselijk grappig, zo ook het opblazen van een condoom, maar zo langzamerhand heb ik hier wel gehad met de condoomhumor.
De negende, ik raak al behoorlijk buiten adem . Stophoest-papiertjes, groen, een stuk of tien verdeeld over drie treden.
De tiende, vloeitjes, aan elkaar geplakt, om een joint mee te bouwen, een leeg pakje Samson wat tabakskruim, uitgedrukte peuken
Een sterk riekende urinegeur komt me tegemoet op de elfde; die plas moet er nog niet zo lang geleden zijn gedaan. De damp slaat er nog van af.
En nóóit zie ik ze: de blowers, de zeikers; de neukers; de leuzenkalkers, terwijl ik hier toch van maandag tot en met zaterdag elke ochtend loop. Weliswaar uitsluitend tussen zeven en acht……en..... dat is het em natuurlijk daar gaan die lui zich op instellen.
Ik hijg verder. Op de dertiende, staan twee paar laarzen, hoge witte en lage zwarte. Alsof ze uitgeschopt zijn door een stel meiden, die na een hele nacht op hun poten staan, zich lekker achterover konden laten vallen op een fraaie canapé. Maar hier geen canapé …alleen een betonnen trap. Ik vind het wel een beetje eng......... de eigenaressen kunnen toch niet ver weg zijn.. Door de draadglasruiten meen ik in de portiek van de dertiende in ieder geval één figuur te ontwaren…gebukt achter de deur. Zal ik.....neen, daar heb ik geen tijd voor .......geen zin in....….geen lef…….ik durf er gewoon niet op af te stappen en ren door naar de vijftiende.
´Begin de dag,' zegt mijn dokter, 'met een paar slokjes warm drinken, thee of koffie, water is ook prima. Eet dan, voorafgaand aan je ontbijt, twee gewelde pruimen…….maar het belangrijkste is beweging!´
Dan nu een lekker ontbijtje, krant lezen, poepen en een uurtje fietsen naar mijn werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten