Vrouwtje Cee laat me er gelijk in. Ze praat op een lieve toon tegen me en geeft me een paar vriendelijke klopjes. Tof: ze heeft een verse bak water neergezet en in mijn voederbak liggen stukken paardenhart. Heerlijk, paardenvlees, smaakt het best na een lekkere wip. Wat wordt er hier toch goed voor me gezorgd.
Daar komt baasje Jee waggelend binnen, met zijn stinkschoen in zijn hand:
‘Nou, Cee, die Sitah, die geeft ons leven een extra dimensie!’
In geuren (!!) en kleuren vertelt baasje de gebeurtenissen van zojuist…….stelt op zich helemaal niks voor………maar ach, als je niks gewend bent……. Ik ga even pitten……even dromen over mijn mooie boxertje, hihi.
De bel blijft vandaag maar gaan……….. baasje is jarig, vandaar, ……steeds weer nieuwe bezoekers komen boven ……de meesten zien het wel in me zitten: ‘Hé, wat een leuk besie, Jee ….. (aai,aai) ……sinds wanneer heb je een hond. Hoe heet ie?’ Er zijn er ook bangeriken, die kijken naar me of ik een eng vies beest ben: ’Hè gatver Jee, heb jij nou ook al een hond genomen, vind ik nou helemaal niks voor jou…...’ Bij diè figuren ga ik zo dadelijk hinderlijk scheten en boeren liggen laten…….tsja……..daar vragen ze toch om.
Baasje krijgt een kado van zijn broer Haa. Mooi glimmend kado: een ketting bestaande uit glimmende stalen elementen. Ieder stukje metaal heeft venijnige uiteinden. ‘Bedankt Haa.’ zegt baasje Jee, ‘net wat ik nodig heb, zo’n wurgband want Sita trekt als een gek. Met zo’n band zal hij het wel laten om me hard vooruit te trekken…..…en hij vertelt, misschien wel voor de tiende keer in drie dagen, het verhaal dat wij al lang kennen……….het lijkt haast wel of hij er trots op is:
‘Ik laat Sita uit op het Zwaanshals ……..hij ruikt en ziet die die loopse teef aan de overkant en opeens…..’
Ja, Jee, we weten het…….ik hoop dat je het niet erg vindt maar ik ga mijn kont even wassen?
Soms lijkt het wel of ìk jarig ben, want Jee krijgt, behalve die kloteriem ook nog andere kadootjes voor mij: van neef Berend een rode rubberen kluif, (waar al door een ander beest op gekloven is, kots,kots).Een oud kromgetrokken mannetje (ze noemen hem ome Aad) geeft baasje een hondentrimmer:'ik gebruik hem toch niet meer, Jee......tegenwoordig scheer ik me alleen maar nat.' Van tante Mien krijgt Jee een lang model schoenlepel met een tennisbal onderin….........hier klopt iets niet, lijkt mij........maar goed..........
Voorlopig is het gezellig; genoeg te eten; niet dat ze mij rechtstreeks iets zullen geven....oh god nee, dat is niet goed voor mij.......... maar er valt gelukkig voor mij flink wat te snaaien:….olienootje hier……..chippie daar……kloddertje slagroom….plopje filet amèricain…….gemorst stukkie van een amandelbroodje...wie het kleine niet eert .......
Vrouwtje staat in de keuken augurken in plakjes gelderse worst te rollen.........zonde, zonde, zonde van die overheerlijke plakjes worst.......ik kan er niks aan doen maar het water loopt me spontaan in me muil.
‘Kom, Sita, kom, we lopen vòòr het eten nog even een klein rondje.’
Nou, nou, baasje krijgt het plots op zijn heupen.
Nee hè……potverdorie....ik let even niet op en die walgelijke wurgriem hangt om mijn nek.
'Proberen we gelijk je mooie nieuwe riem uit, hè, Sita?'
Nog voordat ik al die trappen af moet zit de wurger al om me nek...……….en langzaam die steile trappen hier af...... dat kan niet, meneer de sadist. Alleen een mens kan toch zoiets bedenken. Ik word gewurgd maar doodgaan mag niet. Hevige pijn door de zware druk van minstens twaalf stalen pennen in mijn hals, in mijn nek. Het zal ze he-le-maal niks helpen…….nou ja, misschien op korte termijn…….…….maar als ik er eenmaal aan gewend en dat is eerder dan baasje vermoedt, sleur ik hem weer even hard over het trottoir.
Mijn grote poezevriendin is zowaar in beeld. Ze zit in de keuken te snuffelen. Ik heb geen zin in gedoe.....laat haar maar. Poesje kijkt in de richting van de schaal gelderse worst met augurkjes. Ze heeft in ieder geval smaak! Jammer voor haar: dezelfde smaak als ik. Ik heb weliswaar last van mijn keel door die wurgriem, die plakjes worst gaan er altijd wel in.
Binnen hebben ze de grootste lol…..baasje zal wel trots zitten vertellen hoe amechtig ik loop te hijgen en kuchen met mijn nieuwe riem.
'o,o,o wat is tie toch braaf, die Sita, hoe keurig netjes past hij zich aan mijn tempo aan,' hoor ik baasje zeggen....is het een machtswellusteling of niet?
Niemand is er nu in de keuken. Behalve ik dan. Baasje had het net over 'even een klein rondje lopen voor het eten'. Welnu: dat eten scoor ik bij deze. Ik spring op het aanrecht en vreet zo snel mogelijk alle plakjes gelderse worst weg rondom de augurken. Ik kan helaas niet voorkomen, dat er wat worst en augurken op de keukenvloer terecht komen….de poes gaat er snel vandoor met een plakje gelderse in de richting van de woonkamer.... niet zo snugger van die rooie. Van mij mag ze het opeten; ik heb zelf meer dan genoeg. Het is alleen wel erg zuur voor baasje en zijn gasten. Ik hoop dat ze ook van blote augurken kunnen genieten.
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten