Ik moet zeggen dat het me, nu ik hier inmiddels zowat een jaar woon, helemaal niet tegenvalt bij baasje Jee en vrouwtje Cee. Eerlijk gezegd, heb ik het hier reuze naar mijn zin.
Als ik nog maar net in Rotterdam woon, gaan we, baasje en ik, zo af en toe naar het Bos, het Kralingse Bos hier……dat helemaal geen bos is......... ….gewoon een lullig parkje…..maar goed….voor mij als hond en voor Rotterdammers, die toch al helemaal niks gewend zijn, is het net een echt bos en voor mij persoonlijk eigenlijk best nog leuk ook; want er komt me hier een partij honden…………en baasjes en vrouwtjes van die honden natuurlijk ook…….maar daar bemoei ik me meestal niet mee.
Míjn baasje houdt er niet van…….maar sommige andere baasjes en ook gewone mannen, mannen zonder hond dus, die hullen zich daar in korte broek, doen schoenen aan met lange noppen en gaan een beetje lopen rennen. Ik blijf er wel eens naar zitten kijken, baasje zit dan op een bankje en rookt en leest een krantje en rookt en leest enz. Die mannen rennen om elkaar heen of achter elkaar aan. De bal is altijd het middelpunt…..ze rennen hard om de bal te veroveren en als ze hem eenmaal hebben, schoppen ze hem weer weg……naar een andere speler of op het doel of in het water soms……………en schreeuwen, schelden en spugen dat ze doen! Nee, de netste kereltjes zijn het niet. Ik heb zelf ook wel eens wat met zo’n bal gedaan. Echt schieten kan ik niet, maar dribbelen gaat aardig, ik kan de bal aardig aan mijn neus houden en een kort passje geven gaat ook wel maar een pass over grote afstand, daar heb ik geen neus voor. Aardig spelletje maar voor iemand als ik zijn hier leukere dingen te doen.Het leukst vind ik hier wel het konijnenspel.Geloof me: ik heb er nog nooit een konijn gevangen; daar gaat het me ook niet om. Ik geniet er alleen al van om die kleine lieve zachte diertjes een beetje te dollen. Ontspannen loop ik het bos in. Waar die konijnen zitten heb ik dan al precies geroken……zij mij nog lang niet…………en zij zitten….. ja, wat zitten ze eigenlijk…….ze zitten daar maar een beetje te dommelen, met de nadruk op dom, dommig trillen ze met hun neusvleugeltjes en kijken deemoedig naar het gras alsof ze hun zonden zitten te overdenkende.……ondertussen nader ik ze met rasse schreden…….op twintig meter van ze ga ik sprinten …..en op vijf meter ….. hebben ze eindelijk door dat ik er aankom: ze geven geen kik….althans ik hoor hem niet en toch zijn ze allemaal tegelijk op de vlucht voor mij! Ze zijn waanzinnig snel op de eerste meters…..net kleine jaguars.
Bijna heb ik er een te pakken, op een haartje na, zal ik maar zeggen, ze rennen het grasveld over …..ik race zigzaggend achter ze aan en dan, helemáál dom zijn ze toch ook weer niet, schieten die angsthazen de struiken in en is het voor mij einde oefening, want ik ben veel groter….dus snelheid maken in die dichte begroeiing kan ik wel vergeten.
Meestal stop ik dan de jacht en pauzeer even voor een plas en indien nodig voor het draaien van een drol.
Na de pauze: het duivenspel............het opjagen van de duif……..ook leuk! Dood maak ik ze nooit. Waarom? Om op te vreten? Al die veertjes in mijn bek…......aaah,jasses, bah! Het geeft mij een kick om zo’n troep duiven aan het schrikken te maken. Ze staan nu een beetje afwezig murmelend om elkaar heen te drentelen op zoek naar zaadjes of anders eetbaars……….voor hen totaal onverwachts spring ik midden in de groep…….het is niet te geloven,.......hoe ze dan opvliegen……dat gaat wel zo amateuristisch......ze vliegen tegen elkaar op.....ze vallen weer terug op de grond....het duurt zeker paar minuten eer ze allemaal een paar verdiepingen hoger in een boom van de schrik te bekomen. Het kan niet anders of dit is een duiven-bejaardenkransje. Als ik echt gewild, had ik er wel drie kunnen vangen........…..maar daar is het me niet om te doen. Het gaat mij om de sport. Ik vind het leuk om een of twee duiven in hun vlucht nog even met mijn neus aan te raken en dan is het voor mij weer leuk geweest. Normaal mag ik blij zijn als ik zo bij één duif scoor. Vandaag tip ik bij vier duiven maar liefst acht van die kleine rooie duivenpootjes aan....….in feite waren het er het maar zeven want bij een van de duiven is het linker pootje verklonterd, zal ik maar zeggen.
Het allerfijnste in het Kralingse Bos……ik heb het nog niet genoemd, is het water. De grote Kralingse Plas. Ik ben een waterrat. En zeker bij warm weer ….geeft dat water geeft een weldadige verkoeling……ik hoef verder helemaal niks in die plas….ik hou niet van vis of topless zwemmende dames en voor andere hondjes heb ik ook geen oog….ik ben eigenlijk gewoon helemaal relaxed bij mezelf….ik mediteer.
'Waar is je baasje, Sita?' Bekenden van baasje vragen me dat nogal eens. Geen idee.....Eigenlijk ga ik pas kijken waar hij is als ik zijn fluitje hoor en fluiten doet hij pas als we naar huis moeten.
Af en toe kom ik nog wel eens in de verleiding om me rond te wentelen in een verzameling paardenvijgen of een nog smeuïg kadavertje (van een mol, een konijn of een vis). Dat doe ik maar niet omdat ik thuis gegarandeerd getrakteerd wordt op een misselijk makende ei-shampoo behandeling. Ik ga dan gewoon wat anders doen…….met een paar maatjes spelen…………de meeste zijn wel aardig. Op Pittbulls na, die zijn zó agressief en ik heb geen idee waarom.
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten