Hartkwaal

Wat een krachtige hartstocht klinkt op uit de woorden van de Turkse jongeman die in een café aan het tafeltje naast David zit. Hij verstaat niet wat de Turkse man zegt. De vrouw tegenover hem duidelijk wel. Zij moet ervan blozen; slaakt een kreetje van opwinding. Zonder de woorden te kennen is het hem duidelijk: die man is gek op die vrouw. Zijn buurjongen Efkan, met wie David daar is, lacht en zegt:

‘Die vent is echt gek. Weet je wat ie zei?’

 ‘Ik wil je aantrekken als een vlammend overhemd.’

‘Goh,’ denkt David, ‘jammer dat ik nu nóóit zoiets flitsend weet te zeggen tegen Tineke?’

De tot op heden meest flitsende woorden van David (18 jaar) tegen Tineke (16jaar ) zijn:

‘Hé, Tineke, zullen we neuken?!’ terwijl hij dat zegt, kijkt hij bangelijk naar de grond. Zijn woorden zijn nauwelijks verstaanbaar.

'Maar David?! Neeeeeeeee!!!!!', Tineke is helemaal perplex:

Ze zegt:
'Het voelt voor mij als een klap voor m’n kop. Zoiets verwachtte ik niet van hem.’ 

Samen met hem naar de kerk. Samen op de achterste bank. Samen niet naar de preek luisteren maar elkaar lieve woordjes toefluisteren. Giechelen. Lekker dicht tegen elkaar aan zitten. Ontspannen, genieten van elkaar.  Dat is wat we deden dat is wat we doen......maar vragen om te gaan   ''n........'' (noot: het woord ''neuken' wordt in deze blog niet meer voluit geschreven in plaats daarvan: 'n............')? Nee dat had ik nooit van David verwacht.

In de kerk vraag ik altijd even aan God of hij me zestig jaar of nog misschien nog een beetje ouder wil laten worden. 

Ik heb astma, ben ook nog eens hartpatiënt. Alle dokters zeggen, dat ik de vijftig niet zal halen. Dat vind ik toch wel heel erg minimaal; dus vandaar dat ik bid voor een paar jaartjes er bij. Af en toe heb ik het vreselijk benauwd, dat wel maar de laatste tijd valt het mee. Zoals ik me nu voel; wil ik wel honderd worden.  Meestal bid ik dan twee ‘Onze Vaders’ en vier ‘Wees gegroetjes’ (altijd twee op een). Ik weet alleen niet of Hij dat genoeg zal vinden. Nou ja,  Hij zal het me wel laten weten. Toch?

David heeft me nog nooit ‘slecht’ meegemaakt. Ik heb hem nog niks verteld over mijn ‘kwaaltjes’. Hij hoeft ook nog niks te weten. We kennen elkaar nog maar net.

Zou hij ook over dat ‘n.......’  zijn begonnen als hij had geweten van mijn kwalen? Ik denk het haast niet. Ga het hem snel vertellen.  Dan weet David waarom ik nog even niet wil. Ik vind het gewoon  fijn bij hem te zijn. Normaal is hij heel lief, zacht, rustig, beetje verlegen ook wel. Helemaal niet grof of opdringerig. Echt een  prettig mens…..en dan valt zo’n  ‘n…….-vraag’ wel heel erg rauw op mijn dak.’  Ik had daarna gelijk weer een beetje last………mijn hart. 

Hij moet het nu meteen weten ook, vind ik. David vindt het, op zijn zachtst gezegd,  erg vervelend voor Tineke.  

'Ik zou nooit van mijn leven tegen je begonnen zijn over 'n.........', als ik dit geweten had!' zegt hij.

Lief hè?!

Grappig is hoe David hier dan verder mee omgaat:

 “Tineke, mag ik je borsten dan eens zien?’ vraagt hij. ‘Niet om ze te voelen, strelen of er op te sabbelen, neen, gewoon alleen maar even zien en daarna, pak je ze weer netjes in.’

Ik kom haast niet meer bij! Is het geen schatje!

Waarom hij mijn borsten wil zien begrijp ik ook niet, zo bijzonder zijn ze niet. Niet qua grootte en ook niet qua model, vind ikzelf althans. Misschien hoeft hij ze daarna nooit meer te zien. Hoe dan ook, David wil ze nu graag even zien en hij mag ze nu even zien. Geen probleem.

 Bij me eigen thuis zeker niet. 

Als dan de 'poppetjes' gezien zijn en 'het kassie dicht is'.  Patatje. (Haalt David). Beetje gamen. Colaatje. Op bed tv. Dexter. Tien uur. Kroelen. Dan David naar huis. 

Tineke voelt dat haar hart opeens wat sneller gaat kloppen. Niet alarmerend, eerder aangenaam, ja, behoorlijk aangenaam. Het kloppen van haar zwakke hart versnelt bij de herinnering aan Hasim, een vorig vriendje. Een warme dag, een wandeling in het park. Vuriger dan David ooit zou kunnen,  zegt Hasim:

'Tineke, ik wil je aantrekken als een vlammend overhemd.’