Eindelijk is het dan zover. Na weken van voor mij ongeduldig wachten; slecht slapen; iets te veel eten en vooral veel te veel drinken (citroen thee), presenteert de band Face Tomorrow op zaterdag 26 maart 2011 in het Rotterdamse rock-café Rotown zijn nieuwe cd getiteld: Face Tomorrow.
Ik hoor nu het openingsnummer ‘All the way’. Fraai. Goed gezongen. Goede zanger met een authentieke podiumact. Die drummer is ook niks mis mee.
In mijn enthousiasme slaag ik erin om een stel kennissen nieuwsgierig te maken. Ze willen het ook gaan meemaken de 26e maart. Eind februari hoor ik, één maand voor het concert: het is uitverkocht. Ik weet absoluut zeker dat ik nog veel meer mensen naar die release-party had kunnen krijgen maar nu het volle bak is stop ik maar met werven. Voor alle zekerheid kijk ik nog even via de internet-side van Rotown maar daar staat ook onverbiddelijk:
Face Tomorrow: zaterdag 26 maart 2011 21.30 uur UITVERKOCHT
‘Enlighten me’……..mooi intro…. dit is voor mij de onbetwiste topper van deze cd. Muziek doet me sterk denken aan een van mijn favoriete bands: Fisher- Z .
Niet dat er straks duizenden in Rotown zullen zijn, dat nou ook weer niet. Met vijfhonderd is die zaak gewoon meer dan vol. En dat is al geweldig! Zeker na een voor deze band wat rustigere periode is dit zo een prima come back. Leuk voor Face Tomorrow maar niet voor mij. Nu moet ik die lui, die ik heb warm gemaakt voor dat optreden weer gaan afzeggen. Sterker: ik ben zelf nog niet eens zeker van een toegangskaartje.
Hé, luister ik echt nog steeds naar de cd ‘Face Tomorrow’? Vrijwel alles klinkt hard en meedogenloos en dan deze fijngevoelige ‘singersongwritersong’.
Dit is zó mooi! Kippenvel! ‘Snakes en ladders’. …… juweetjel.
Pas een week voor de release party weet ik het zeker. Ik ben er ook bij die 26e maart. Er is zelfs nog een kaartje voor mijn geliefde echtgenote. Dat de kaarten tien euro kosten maakt me niks uit. Ik zou het driedubbele betalen.
Een niet te versmaden instrumentaal nummer ‘Dead end’. Rustpunt te midden van de overige stevige pop van Face Tomorrow. De gitaristen even alle aandacht.
Het concert die avond is echt he-le-maal te gek. Wat een energie gooien die gasten de bomvolle zaal in! Met de energie die ik nu in me lijf heb, hoef ik een paar dagen geen eten; misschien af en toe wat drinken. Om me heen staan fans: ze kennen sommige songteksten uit hun hoofd en 'brullen' ze mee! Er wordt geschreeuwd en gesprongen. Gebalde vuisten worden de lucht in gestoken.
Ben er een gewoon beetje hypomaan van! Hoog tijd voor de pillen. Koop snel nog de cd, die de heren van Face Tomorrow signeren. Uit die cd knettert de energie weliswaar een stuk minder dan uit de live-act maar hij is wel duizendmaal fraaier ‘qua musique‘. Op de cd beluister ik de verfijnde, geraffineerde nuances in percussie en gitaarwerk, die in Rotown verloren gingen.
De cover is leuk, origineel. Weet nu ook wie wie is in de band, want tijdens het optreden zijn ze niet voorgesteld. Misschien is dat ook niet gebruikelijk bij een release-party. De meeste aanwezigen kennen de bandleden natuurlijk al lang.
Grappig ook de songtitels in kingsize letters op de cover . Minder is dat deze songtitels niet op de cd zelf staan: bij het afspelen zie ik alleen dat ik luister naar nummer een of nummer acht; de titel van die song wordt dus niet getoond.
Maar.......en........wat een grandioze release-party. De ambiance was spannend, wervelend en opwindend. Heel Rotown ging uit zijn dak bij deze Face Tomorrow-tsunami met uitsluitend winnaars!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten