Vandaag is een paar boodschappen doen een welkome onderbreking van een vervelende en o zo absurde klus binnenshuis: het opruimen van de rommelkast. Langs de Rotte loop ik naar Albert Heijn. In de zon lijkt het wel lente; in de schaduw is het nog wat frisjes. Vóór mij loopt een vrouw in een kort zwart wollen winterjasje en een spijkerbroek op platte bruine sportschoenen. Ze heeft kort, donker krullend haar. Hetzelfde loopje heeft ze als mijn vroegere Marokkaanse buurvrouw Norine. Ze is het niet. Deze vrouw is hooguit vijfendertig. Mijn Norine is zeker vijftien jaar ouder. Bij de voetgangersoversteekplaats kijkt ze opzij om het aankomende verkeer te checken, dan zie ik gelijk dat haar neus zeker twee keer zo lang is en veel spitser spits is dan het neusje van Norine. Ze belt mobiel, lacht hard en praat hard. Dit mens verveelt me, ze gaat luidruchtig in de richting van de Action, een zaak waar allerlei goedkope Chinese teringzooi verkocht wordt en waar dagelijks heel veel vooral kooplustige allochtonen te vinden zijn………… èn ook mijn geliefde echtgenote. Zij vindt zowel goedkoop als allochtoon leuk. Waarschijnlijk vindt ze het ook leuk om daar voor het afrekenen van een paar rolletjes plakband een half uur in te rij te staan.
Uit mijn rechter ooghoek zie ik dat het oude Indiase restaurant op het Pompenburg is omgebouwd tot een Yogapand. Ik neem me voor om op de terugweg even te kijken wat die yogalessen daar kosten. Schuin boven die school woont Alfons, collega volkstuinder. Zo te zien is hij niet thuis. Zijn fietsje staat niet zoals gewoonlijk vastgeketend aan het armzalige boompje voor zijn deur. Zijn tv krijgt nu eindelijk wat rust. Hij zit vast lekker te niksen op zijn tuintje.
Wat hij gelijk heeft, die luie donder!
Prima tuinweer vandaag. Niet om in de tuin te werken maar om lekker in het zonnetje te zitten. In deze periode hoef ik even niks te doen. De tuin is aan zet. Alles wat gesnoeid moet worden is gesnoeid en de bollen die al een tijdlang in de grond zitten gaan het nu helemaal zelf maken! Crocussen, narcissen, irissen, blauwe druifjes schieten uit de grond. Groene blaadjes komen schuchter te voorschijn aan de takken van de forsytia’s, hortensia’s en rozenstruiken. In de top van de Canadese lariks, hoog boven ons terras, flanzen ‘nare moordzuchtige schreeuwlelijkerds’ (ik bedoel hier: eksters) hun afzichtelijke nest in elkaar.
Bij de ingang van Albert Heyn staat een mooie, lieftallige dakloze dame, straatkranten te verkopen. Deze middag geniet ze van de zon (achter glas); haar krantjes komen op de tweede plaats. Heel gereserveerd groeten we elkaar altijd. Ik met de gedachte:
‘Je staat weliswaar vriendelijk naar me te lachen, dame, maar denk alsjeblieft niet dat ik ooit zo’n krantje van je zal kopen.’ Zij zal zoiets denken als:
’Laat ik nu maar een beetje aardig kijken naar die ouwe kale zak; misschien koopt hij dan eindelijk eens een krantje bij me. In de afgelopen twee jaar liep hij me steeds met zo’n koele blik voorbij.’
Bij de groenteafdeling staan bakjes Spaanse aardbeien met bonuskorting: twee bakken voor drie euro. Die aardbeien eten we vanavond lekker als toetje.....met wat slagroom. Lekker. Hoewel………die Spaanse aardbeien zijn vrijwel altijd waterig smakeloos, hard en allesbehalve zoet. Maar misschien is het nu eens anders dan de voorgaande tien jaren. Wie weet. Optimistisch blijven!
Eerder besloot ik al om andijvie te eten; met gekookte aardappelen en de runderlapjes die ik eerder deze week al klaarmaakte. Ik vind het toch zo ergerlijk dat Albert Heijn nog maar zo mondjesmaat knapperige kroppen andijvie verkoopt. Over de grote hoeveelheden zakken met gesneden andijvie breek je in die winkel zowat je nek. Noodgedwongen koop ik dan maar zo’n zak gesneden andijvie. Vier ons. Natuurlijk precies 4 ons in zo'n zak; de aanbevolen dagelijke hoeveelheid groente voor twee personen.
De vrouw die ik er eerst van verdacht mijn ex-buurvrouw te zijn, komt de Albert Heijn binnensjokken met twee grote Action tassen. Geheel gevuld met toiletrollen; ik telde er in de gauwigheid 64. Tsja….je toch kan echt niet zonder.
O ja, die yoga, daar heb ik ook nog even naar gekeken en ik moet zeggen:
‘de kosten van de yoga in dat oude restaurant vind ik wel wat aan de hoge kant.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten