Dit is deel 11 van de serie 'Avignon'
Nu ik een mountainbike gehuurd heb zal ik hem gebruiken ook. Heerlijke fietstocht gemaakt van zo’n kilometer of vijftig. Claude verklaart me voor gek omdat het veel te warm is om te fietsen, zeker zoals ik met die kale kop. Maar ik heb nergens last van. Neem genoeg water mee en onderweg blijkt nog genoeg mogelijkheid om water bij te pakken. Zalig is het om in zo’n koel snel stromend beekje de voeten verkoeling te bieden. In de Provence zie je vaak van die citroen gele grote vlinders dansen op de zonnestralen. Dat geef ook al een verfrissend gemoed.
Tegen eind van de middag begint de lucht een beetje dicht trekken
Het lijkt zowaar alsof de natuur op de veertiende juli, de Franse nationale feestdag, haar eigen vuurwerk wil gaan organiseren.
Eerst nog naar de verdoeming van Freud. Een toneelstuk waarin de Freuds ideeën te kakken worden gezet als absoluut onbruikbaar voor andere culturen. Freud zelf staat met zijn mond vol tanden als hem vragen worden gesteld over Oedipuscomplex en andere zaken voortkomend uit gezinsverbanden, die in Kenya helemaal niet bestaan.......
Het is op zich wel een leuk gegeven maar het is meer een hoorspel dan een toneelstuk.
Mijn hart wordt, voorafgaand aan deze voorstelling gestolen door een mooie, naar schatting 45-jarige, dame met een kleurrijk Afrikaans gewaad met dansende figuren als motief daar in verwerkt. Nice dress, zeg ik, voordat ik er erg in heb….op zich niks kwaad mee natuurlijk, ...de dame begint meteen te stralen , gaat voor me staan om de jurk en zich zelf in alle pracht en praal te showen. Ze zegt me dat de jurk uit Senegal komt en dat ze daar zelf ook al meer dan twintig jaar woont. Haar partner zal ongetwijfeld een geweldige mooie grote neger zijn, maar in dit theatertje zie ik nergens een grote mooie neger, ook geen kleine of lelijke trouwens.
Later ontmoet ik ze samen, in de Cybershop. Inderdaad een leuke vent, net zo wit als ik, alleen wat meer haar nog. Ze doet helaas net of ze me niet ziet................maar vandaag is ze weer allerschattigst voor me. Ik heb niet de juiste theaterkaartjes…. ze gaat (ze is daar zeker de baas of zo?) kaartjes omruilen zodat ik vanavond naast Rachel kan zitten bij de Freud voorstelling.
Na de voorstelling hebben Rachel en ik nog een enorme ijs gegeten. Rachel kan dat zonder probleem met haar enorme afmetingen makkelijk hebben. Ik moet er toch een dag of vier van bijkomen van zo’n ijsje van vijftien euro. Ze is heel erg leuk en lief, Rachel, ze is een lief kamer-troetel-knuffel-olifantje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten