Dit is deel 1 van de serie 'Avignon'
De Thalys naar Avignon vertrekt vroeg …..om kwart voor zeven. Vanavond nog wat ingeslagen. Fotorolletjes, meditatiekaars, haargel, badolie, een paar nieuwe T-shirtjes, een korte broek, een petje en in de witte tandenwinkel (ik was er nog nooit van mijn leven geweest) kocht ik tongschraper en mondspoelmiddel, want volgens vrouwlief en kinderen kon ik soms vreselijk uit mijn bek stinken.
Wassen doe ik niet, dus prop ik mijn koffer stampvol met voor drie weken verschoningen .
In de rugzak gaan paspoort en pasjes. Voordat ik vrijdagnacht om kwart voor twee naar bed ga maak ik alvast mijn ontbijt klaar en ook het lunchpakket voor in de trein. Als ik me straks niet verslaap, zit ik over vijf uurtjes al in de trein.
De Thalys, is op tijd. Achttien graden is het in Rotterdam
Op de mij toegewezen plek zit een naar schatting tien jaar oud ventje. ‘Kom jij bij mij of mag ik bij jou op schoot zitten?’, vraag ik lachend. Hij kijkt me slaperig, een beetje verlegen aan. Mama trekt hem al op haar schoot. Het stel voor en naast me bevalt me wel.
Vanuit de volgende coupé stijgt me een atmosfeer van zure Britse droefgeestigheid tegemoet: twee maal Thatcher op haar meest boosaardige momenten: moeder van zeventig en dochter van tegen de veertig, wier net niet bibberende echtgenoot diep zit weggedoken in een dik boekwerk: John Cleese in z’n meest onderdanige creatie. En als toppunt van mistroostigheid is daar nog de ideale zoon: tien jaar, bijna doorzichtig-bleek, gehuld in driedelig grijs compleet met flikkerstrik. ; braaf houdt hij zich aan zijn spreek- en bewegingsverbod voor de duur van deze reis.
Ik geniet van de twee overtuigend Hollandse dames, Heidi en Tineke en hun vijf kinderen met een lekker Afrikaans kleurtje. De trein wordt een design-klimrek: schuifdeur, bank, koffers en bagagerek, peuter Marlon krijgt er pas genoeg van nadat hij uit het bagagerek was gedonderd. Met als resultaat hevig bloedende knieën. De hoofdkussentjes worden alle acht getest op stevigheid; ze zitten vast met klittenband. Telkens als als kleuter Gerald het kussentje heeft losgerukt, klit Heidi het weer geduldig vast. De oudere kinderen piepen er met hun gameboys lustig op los, er wordt gezongen, voorgelezen uit Harrie Potter en wanneer Tineke het zat is om voor de zevenenveertigste keer in drie uur te vertellen hoe laat het is aan de oudste van het stel, stuurt ze hem met een briefje van vijfentwintig richting catering. Ze kwam nog drie gulden vijftig tekort voor wat ze allemaal wilde inslaan. Thalysprijs: achtentwintig gulden vijftig door mij geschatte winkelwaarde van de Marsen en het blikje sinas hooguit zes gulden vijftig. De snoep wordt hier duur betaald.
De eerste van hun drie vakantieweken kan niet mis: een camping met zwembad en superglijbanen.. Na een week gaat Tineke naar het huis van haar ouders even buiten Avignon. Opa had de zaak verkocht en was neergestreken in de Provence, jammer was wel dat oma hard achteruit was gegaan sindsdien.
Heidi zou met haar twee boys na die ene superglijbaanweek alweer naar Alkmaar teruggaan.
Ze vinden het wel interessant te horen dat ik naar het theaterfestival in Avignon ga. Vooral de prachtige dochter van twaalf veert meteen op. Ze toont het hele treinstel met een nummer van Anouk haar zang- en danstalent als ware het een heuse auditie.
Als de jongste Thatcher in high-society Engels komt zeggen dat ze last heeft van de Hollandse levendigheid flapt Heidi er uit dat ze er ook last van heeft maar dat de laatste pleisters helaas net geplakt zijn op Marlons knieën en dat ze dus niets meer had voor op de mondjes van de anderen en dat het touw om ze vast te binden helemaal onder in de koffer zat. De volgende keer moest ze maar een treinstel voor zichzelf reserveren. Wat was ik trots op die Heidi.
De Thalys racet, na het slakkengangetje in Nederland en België, op volle snelheid (Driehonderd kilometer per uur), naar Avignon. Heerlijk is het om vanuit de trein te zien hoe racende snelwegauto’s lijken stil te staan.
We zijn er. Dertig graden en kwart over twaalf geeft de digitale info op het gloednieuwe Gare TGV Avignon aan. Het feest is begonnen!
Ook de Thatchers stappen hier uit; ‘Theater of Eternal Sadness’ staat op hun drie koffers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten