Angstig idee

Werkend in de tuin, op zo’n verzengend hete dag als vandaag bekruipt me een angstig idee. Het idee dat de verzamelde bomen, planten, struiken, bloemen niet voldoende meer te drinken hebben…..…………….. niet meer afwachten……………het heft in eigen hand nemen………………….besluiten alle vocht dat in de buurt is te pakken.
Twee duiven zijn de eerste slachtoffers…ze zijn gegrepen door een uitgebloeide en inmiddels verlepte bessenstruik. Bezaaid is de tuin met kleine witte veertjes…..ik zie nog wat gestold bloed op kleine blaadjes.
De wilde tuinkat, toch bepaald niet voor de poes, is ‘tot op de bodem’ leeggezogen door de rododendron. De enige herkenbare lichaamsdelen van het beestje zijn zijn nageltjes, die eigenlijk al lang geknipt hadden moeten zijn…… en zijn oogjes, het ene is nog nagenoeg heel, het ander, of het nu het linker- of rechteroogje is, daar wil ik van af wezen, is doorboord met een verdord rododendron- takje. Door de immense droogte raakte Kabouter Puntmuts in een diepe depressie. Het is dan ook bijzonder feestelijk om getuige te mogen zijn van een staaltje zelfhulp. Kabouter Puntmuts knapt zienderogen op van het vocht aan de binnenkant van het poezenvachtje …………..het kan hem duidelijk niets schelen hoe hij eruit ziet ………….het is werkelijk een genot om die rakker zo bezig te zien…………op handen, knieën en voeten schuift hij al likkend over het vachtje…………die wordt vast wel weer de oude……..zonder antidepressiva.
De Chinese mammoet,een veertig meter hoge boom, heeft, vraag me niet hoe, de twee Rottweilers van de Garage aan de overkant van de sloot, hierheen getild en verslonden………..gezien de afgebroken takken en bladeren moet het hier een ware slachtpartij zijn geweest….van Rottweilers (zeventig centimeter hoog en lang, met een gewicht van rond de vijftig kilo) kan je niet verwachten dat ze zich zonder slag of stoot over geven………. hun vacht, oninteressant voor de Chinees, hangt uit te druipen over de lariks, het bloed dat er nog uitdruipt wordt gretig opgezogen door lavendelstruikjes, die alle hoop al bijna hadden opgegeven; heel even zullen ze niet zo lekker ruiken….dat moet dan maar.

Zo fantaseerde ik wat in mijn tuintje
en het duurde niet lang of ik sliep....
toen hoorde ik een engel die riep:
'Jippe, je moet nu heel snel ontwaken......’
(en de rest van wat die engel zei hoor ik niet......snurk, snurk).
Nú weet ik wat die engel zei:
‘Jippe, je moet ontwaken en als de donder
wegwezen want je krijgt binnen enkele seconden
een bombardement met dennenappels uit die boom naast je op je kop.’

En ja hoor:

plof.....de eerste knalt .................op mijn bovenlip....en nog een, op mijn rechter oog, althans eerst op mijn rechter brilglas, dat in mijn rechteroog kapot valt. Dan valt er een met volle vaart in mijn mond die openstaat van verbazing. Het kan niet anders of die dennenappels worden mijn dood. Het bombardement van dennenappels gaat door. Ik wordt levend geplet…………… mijn lichaamssappen sijpelen via het terrasje naar de wortels van de sparren, die niet kunnen wachten het vocht tot zich te nemen.
Ik heb het allemaal niet meer bewust mee mogen maken.
Had ik maar iets eerder moeten ontwaken.