Gatverdamme

Het is zo’n veertien kilometer van Rotterdam, langs de Rotte en even voor de spoorlijn en de rijksweg Den Haag – Utrecht; de laatste twee lopen parallel aan elkaar. Hier is een hangplek ontstaan voor (nog) mobiele oude mannen, zeventig plussers. Ze komen per fiets (in alle soorten en maten), scooter, solex, scootmobiel. Een goede opkomst vanmiddag en aan gespreksstof geen gebrek. Er zitten voornamelijk Wilders-aanhangers. Een paar vrouwen, met hoofddoekjes nog wel, heeft de brutaliteit, de enkele vrije plaatsen, die er nog zijn, op te eisen. Bovendien willen de dames ook nog dat de mannen een beetje inschikken. Dat gebeurt overigens zonder morren. Gemiddeld zitten hier bij redelijk weer zo’n man of vijftien; ze nemen de sport, politiek en roddels door. Soms scheppen ze een beetje op over ‘hoe goed ze wel waren in hun werk’ ... over 'hun unieke vakmanschap' ... ‘zò worden ze niet meer afgeleverd door de scholen’. Eigenlijk is het allemaal erg achteruit gegaan sinds de komst van talloze allochtonen, met name moslims, naar Nederland ... ja ... toen was er op den duur gewoon geen geld meer voor behoorlijk onderwijs ... er kwamen zo veel moslimkindertjes bij ... nee, dat kon niet goed blijven gaan en daarom is het meerendeel van de hier verzamelde heren Wilders-fan ... weg met de islam, weg met de hoofddoekjes, weg met de veel te grote moslimgezinnen en vóór beter, openbaar onderwijs. Nu ik er vandaag toevallig toch bij zit wil ik wel even laten weten dat ik niks met die Wilders-clan hier van doen wil hebben. Zoals Hitler de Joden zwart maakte, maakt Wilders de moslims zwart…..en we kunnen allemaal weten waar dat toe kan leiden. Zeker in deze dagen. Jullie zijn niet zo weinig reactionair hier!,’ zegt een van de vrouwen met een hoofddoek.'Ik zal in mijn politieke partij eens gaan ijveren voor een hoog belastingtarief voor grijze-kale-koppen. Daar zijn er veel van. Dat zal flink wat opleveren: ‘de kale koppen tax’.

Fred, ex-fietsenmaker, komt hier niet alleen om te praten. Hij is ook altijd ‘stand by'. Om hulp te bieden aan fietsers met pech……er wordt hier nogal wat afgefietst en er is nogal wat pech langs deze route. De eerste klant van vandaag is een jonge wielrenster wier blonde lokken onder haar helm uit steken. Ze staat op de brug over de Rotte, gebogen over haar fiets………….Fred heeft haar al lang gezien. Hij is al opgestaan en loopt langzaam haar kant op, een meter of veertig van de praatgroep staat ze . We zien Fred , iets meer dan een kop kleiner dan de dame, praten als een grote, wijze man, kijken en wijzen naar het achterwiel. De dame haalt uit haar fietstas een doosje waar een nieuwe binnenband in zit. Fred steekt zijn duim omhoog en haalt in een mum van tijd het achterwiel uit haar fiets. Hij gooit de lekke band in de afvalbak en plaatst de nieuwe binnenband in het wiel. Hij pompt er ook nog wat lucht in en binnen drie minuten zit de blonde schoonheid, uitgezwaaid door hele mannenkoor, alweer op haar fiets….. richting Zoetermeer. 

Een vrolijke energiek ogende man, arriveert, hij zegt dat hij Kees heet een jeugdige, energieke verschijning. Blijkt vierenzeventig jaar te zijn. ´Ik stem geen Wilders,´ zegt Kees, ´ik heb nooit geen last van die Marokkanen, die zie ik nooit waar ik woon. Ik woon in het gehuchtje Rotte; ik heb daar een prachtig huis met schuur in het Lage Bergse Bos, geërfd van mijn vader. Spontaan en enthousiast vertelt Kees over zijn bezigheden in zijn grote huis. Hij blijkt een technische talent. Repareert fietsen, Stelt uit oude, gevonden fietsonderdelen,nieuwe fietsen samen. brommers, motors en auto´s. Hij is expert in Lelijke Eendjes. Vervaardigt en verkoopt grote metalen windwijzers voor op schoorstenen.

Plotseling zeg ik hem op de man af: ´Hartstikke leuk allemaal Kees, wat je hier allemaal zo spontaan vertelt maar nu eens even iets heel anders: 'Kees, zullen we elkaar zo af en toe gewoon eens opzoeken en samen een potje dammen? Lijkt je dat wat?’ Nou, dat vindt hij zo maar een goed idee en hij geeft me zijn telefoonnummer. ´Ik heb dat altijd al zo’n verdomd leuke denksport gevonden, zegt hij. Ja, het is een goed idee van jou ... op een regenachtige middag is dammen inderdaad een bijzonder aangenaam tijdverdrijf.´ 

Het is nu helaas erg spijtig dat ik het telefoonnummer van Kees al binnen het uur op raadselachtige wijze kwijt raak. Ach, hij zal binnenkort wel weer op de hangplek zijn. Maar helaas. Ruim drie weken later en nog steeds geen Kees. En vandaag is het net zo fijn damweer. Alsof ik gewoon niet mág dammen, gatverdamme!