Tot mijn grote vreugde is er op het volkstuincomplex een toiletgebouw voor gezamenlijk gebruik. De douche en de wc in mijn eigen tuinhuis kan ik beter maar niet gebruiken: de riolering is verstopt is. Het afvalwater loopt wel weg maar zeer traag. Na ongeveer een half uur is bijvoorbeeld het afwaswater pas weg. Als de wc doorgespoeld wordt na een plas, loopt de toiletpot vol tot drie centimeter onder de bril. Het doorspoelwater verplaatst zich langzaam van de wc-pot naar de douchebak. Daar komt het water uit het afvoerputje weer omhoog uit het afvoerputje inclusief urine en ontlasting.
Ik heb geprobeerd op de meest traditionele manier, met de gootsteenontstopper, het euvel te verhelpen maar de lucht die ik er met de ontstopper inbreng, kan er op zo veel plaatsen ontsnappen dat het effect daarvan nihil is.
Terwijl ik wat plantenbakken water geef, loop Ik naar de plek waar de rioolput moet zijn……ik schrik me het apenlazarus van een dikke kikker……die, net zo geschrokken als ik, een noodsprong maakt uit de plantenbak, waar ik een grote plons water op giet.
Ik bof echt dat mijn broer Henk werkt bij een rioleringsbedrijf. Op zijn vrije zaterdag komt hij mij helpen. Hij neemt als gereedschap een 15 meter lange, veer mee, die eenmaal verbonden met het elektriciteitsnet, zich krachtig, brommend ronddraaiend, een weg baant door de rioolpijp en zich door verstoppingen heen boort. Wat ik moet doen is simpel: zorgen voor elektriciteit, voor een gat, zodat de veer een ingang heeft in de rioolpijp en voor koffie.
Elektriciteit is geen probleem. Hoewel…..…..….even uitleggen: op ons tuincomplex is nog geen elektriciteit naar de tuinhuisjes aangelegd. Dat willen de gezamenlijk tuinders niet…..te duur……die aanlegkosten. Op mijn tuinhuisje liggen wel zonnepanelen maar die leveren niet voldoende energie om een riooltrilveer mee aan te drijven. Dat betekent dat er snoeren en verlengsnoeren (totaal 130 meter) besteld moeten worden bij de beheerder en die moet dan stroom aanzetten. Tegen de tijd dat Henk komt rol ik het verlengsnoer uit tot bij de plek waar we aan het werk gaan…..
achteraf moet ik de stroom betalen: 1 euro per uur effectief stroomverbruik. Niet zo moeilijk….beetje omslachtig en redelijk goedkoop.
Op het moment dat ik met dit smerige karwei aan de slag ga, staan drie heerlijk ruikende planten in volle bloei. Ik ga nog even naar de kamperfoelie , de roos en de jasmijn en geniet met volle tuigen van de unieke zoetige geuren van de bloemen van deze struiken.
Er moet een gat gegraven worden van 1,5m x.1,5m bij een diepte van 1,2m….dat betekent middagje graven. Drie kubieke meter klei, uitgraven, in een bedwelmende stank, die het midden houdt tussen rottend half om half gehakt en bedorven eieren is bijna spelen met mijn leven. Ik sta nu tot aan mijn knieën in het gat dat ik graaf……..de streek tussen mijn voeten en mijn knieën heeft blijkbaar het ideale leefklimaat voor de horzel.
Deze bloedzuigende daas………..…. prikt graag en hard in mensenhuid en zuigt dan zijn bloed……………..de eetgewoonte van deze horzel veroorzaakt op de mensenhuid razend makende jeukbulten zo groot als een erwt.
De horzel houdt van zompige benauwdheid…..van walgelijke stank en van smakelijk voedsel……….in dit geval in de inhoud van mijn blote en dus kwetsbare en prikklare benen. Een stuk of zeven bulten scoren die klote horzels…..ik wordt gek!!
Brenda, de struise tuinbuurvrouw komt ook nog met een blikje bruine bonen aanzetten….ze krijg het niet open…………of ik haar kan helpen het blikje te openen , haar opener doet het niet. Op het bruine bonenblikje zit een lipje waar aan getrokken moet worden om het blikje openen.
‘daar heb ik aan getrokken, Bas’…..haar megaborsten hyperventileren grappig op haar adem mee.
‘maar ik trok da lipje gelijk stuk.’ Ze wrijft een beetje zenuwachtig over haar rechter heup. Harrie, staat ongeveer drie meter achter Brenda; hij gaat, geestelijk althans, geheel op in haar weelderige achterzijde. Met mijn blikopener, model vijftiger jaren, kan ik Brenda helaas niet helpen zoals ik zou willen. Ik kan er wat gaatjes mee in het dekseltje knijpen en enkele kleine inkepingen in de rand van het blikje snijden. Meer niet. Toch is ze blij en huppelt vrolijk naar haar eigen tuin.....ze zegt:
‘Met mijn hamer en schroevendraaier, krijg het blikje nu wel open, denk ik.....….bedankt hoor Bas.’
Wat is Brendas toch godverdomde sappig, zoals ze daar gaat in haar zwarte korte broekje … het zwarte hemdje dat he-le-maal niets verhult van haar heerlijke giga-borsten….terwijl ik dit tik loopt het water me in (zelf al een beetje uit) de muil en voel ik een lichte tinteling in mijn eikel.
'Vrijen vindt ik heerlijk,' zei ze eens tegen me. Ik weet niet precies meer in welk verband ze dat zei. Ik wil haar best eens laten genieten, no problem.
‘Niets forceren, Bas’, zeg ik tegen mezelf.
Met het graven van de kuil denk ik de klus voor 95% geklaard te hebben. Maar op deze zaterdagochtend staat broer Henk toch alweer een uur te trekken, sjorren en duwen met die trilveer maar een doorbraak …..ho maar. Op zo’n tien meter van onze ingang in de rioolbuis, lijkt de hardnekkige verstopping te zitten. Na een kwartier denkt Henk hardop: dat schiet niet op…en gelijk heeft hij. Hij heeft een kwartier staan trillen op die tien meter. Er moet zwaarder geschut aangerukt worden: de hogedrukspuit.
De volgende dag komt Henk terug met een collega. Samen met de hogedrukspuit wordt de stagnatie verholpen en tegelijkertijd wordt duidelijk wat de werkelijke oorzaak is: een gat in de rioolpijp. De met de hoge drukspuit verwijderde verstopping wordt ogenblikkelijk vervangen door een nieuwe barricade in de rioolpijp door zand dat sijpelt door het gat in de rioolpijp sijpelt.
Tegels lichten en graven betekent dat….............een stuk rioolpijp vervangen….………………..een flinke klus, die ik niet in de hitte van zomer ga doen……eind augustus, begin september, is beter.
Merkwaardig, ik schrijf dit stukje, bijna drie weken na het rioolwerk; vanaf het eerste woord tot nu toe heb ik de misselijk makende geur geroken, die uit het gegraven gat opsteeg.……
Geen opmerkingen:
Een reactie posten